እኛስ ከእህታችን ምን እንማራለን ?

(by Wubishet Tekle) ቢመሻሽም ጻድቁ አባታችን ተክለሀይማኖትን ተሳልሜ ልምጣ ብዬ ወደ ደብረ አሚንተክለሀይማኖት ቤተክርስቲያን ሄድኩኝ፤ ወርሃዊ በዓላቸው እንደመሆኑ መጠን መግቢያው በር ላይ ግርግር አለ፤ አንዲት ተሽከርካሪ ወንበር ላይ ቁጭ ብላ ጧፍ የምትሸጥ ነጋዴ ጋር አንዲት ነጠላ የተከናነበች ወጣት ጧፍ ለመግዛት ቆማለች፤ እኔም አጠገባቸው ነኝ “ወንድም ይቅርታ አለችኝ’’ ወጣቷ፤ “አቤት” አልኳት “እኔ ስለማልገባ ነው ይህንን ጧፍ ስጥልኝ” አለችኝ፤ “እኔም ተሳልሜ ነው የምመለሰው ለሚገባ ሰው ስጪው” አልኳት፤ እሺ ለሚገባ ሰው አንተ ስጥልኝ አለችኝ፤

እኛ ስንነጋገር ተሽከርካሪ ወንበሩ ላይ ያለችው ጧፍ ነጋዴ ጧፉን እንደያዘች እጇን ዘርግታለች፤ እሺ ችግር የለውም እሰጥልሻለሁ ግን ለምን አንቺ አትሰጪም አልኳት፤ እኔ ሴተኛ አዳሪ ነኝ እንዴት በእጄ እነካዋለሁ ፤ ቤተክርስቲያን ውስጥ ገብቶ ሲቀደስ የሚበራ አይደለም ? አረክሰዋለሁ ብዬ ነው አለቺኝ፤ ደነገጥኩኝ ፤ አንዳች የሆነ ፍርሃት ሰውነቴን ወረረኝ፤ከዚህ በኃላ መልስ አልሰጠዋትም፡፡ እሺ ብቻ ብዬ ጧፉን ከጧፍ ነጋዴዋ ተቀበልኩላት፤ ብሩን ስትከፍላት እግዚያብሔር ይስጥልኝ ብላ ስትመርቀኝ አስታውሳለሁ፤ አንገቴን አቀረቀርኩኝ እኔ ግን ንጹህ ሆኜ ነው ? ይህንን ጧፍ የያዝኩት እንዴት ያለሁ ደፋር ነኝ ፤ ለምን እኔም ካንቺ የባስኩኝ ኃጢያተኛ ነኝ ፤ እኔም አልነካውም አላልኳትም? ስል ራሴን ሞገትኩት፤ ‹‹አንተ ውሸታም ጧፍ አይደለም ከታቦቱ ጋር ስትጋፋ አላውቅህም›› ሲል ጭንቅላቴ ወቀሰኝ፤ እኔ ዞርም ብዬ አላየዋትም ምናልባት እሷ ግን እየተመለከተችኝ ከሆነ ብዬ ወትሮ አድርጌው የማላውቀውን ወደ ቤተክርስቲያኑ ቅጥር ስገባ ተንበርክኬ መሬቱን ሳምኩኝ ፤ አረማመዴንም አስተካከልኩኝ ፤ ምናልባት ንጽህናዬን ካረጋገጠሊኝ ብዬ፤ ወይ አምላኬ በስንቱ ታስተምረኛለህ? አቤት ይህን ጊዜ ዮሐንስ ሐጺር በኖረ ስል ተመኘሁ፤‹‹የጥበብ መጀመሪያ እግዚያብሔርን መፍራት ነው›› የሚባለው ትርጉሙ ለካስ ይህ ነው፤ በወንጌል ላይ ያለው ቀራጭ ትዝ አለኝ ፤ ጌታ ያመሰገነው፤ከዛ ቀራጭ ግን ይህቺ ሴት ትበልጣለች ፤ እርሱስ ወደ ምኩራብ ገብቶ ነው፤ ይህች ሴት ግን ደጀ ሰላሙ ጋር እንኳን አለቀረበችም፤ እንዲህ ያለ ትህትና እንደምን ያለ ትህትና ነው፤ እንደዚህስ ያለ እግዚያብሔርን መፍራት እንደምን ያለ ፍርሃት ነው፤ በዚህ ዘመን አይቼውም ሰምቼውም የማላውቀው፤ወይ ግሩም።

እኛስ ከእህታችን ምን እንማራለን ?