ዛሬም በመተት ወይም ከጋኔን በመዛመድ ተአምራት የሚያደርግ ስለተገኘ ብቻ የእግዚአብሔር ነው ከማለት ልንታቀብ ይገባናል

ዲ/ን አባይነህ ካሴ

(አንድ አድርገን ጥቅምት 30 2008 ዓ.ም)፡-ከዘመነ ብሉይ ጀምሮ ጋኔንን በመዛመድ የማሳሳት እና የማምታት ድርጊት የሚፈጽሙ እንዳሉ መጽሐፍ ቅዱስ ምስክር ነው፡፡ ከመጽሐፍ ቅዱስ በላይ ሌላ ምስክር አያሻንምና እንደዚህ ያሉ ሰዎች ዛሬም በመኖራቸው ልንጠራጠር አይገባንም፡፡ ስልታቸውም ያው ተመሳሳይ እና ያልተለወጠ በመኾኑ እንግድነት አይሰማንም፡፡ ተመሳስሎ ማጭበርበር!

ጊዜው ከምንም በላይ አምርረን የምንዋጋው ሐራጥቃ ተሐድሶን የመዋጋት በመኾኑ በመምህራነ ወንጌል በኩል ይኽኛው ጉዳይ ችላ የተባለ የሚመስላቸው አልታጡም፡፡ ነገር ግን እናጠምቃለን እና አጋንንትን እናስወጣለን በሽታም እናድናለን ስለሚሉ ሰዎች በየጦማረ ገጹ (facebook) በተለያየ ጎራ ወግኖ መወራወር ይታያል፡፡ አንዳንዶች ቤተ ክርስቲያንን ትተው ለምን ሰውን የመከተል አዝማሚያ እንደሚታይባቸው ግራ ያጋባል፡፡ ለቅዱሳን የሰዎች ጥብቅና ረድቶ አያውቅም፡፡ ከብቃት የተገኘ ጉዳይ ከኾነ እግዚአብሔር መልስ ስላለው ብዙ መጨነቅ ባልተጋባ ነበር፡፡ ግን ምን ያደርጋል በድቡሽት ላይ ሲገነቡ ስለኖሩ ጥቂት ነፋስ ሲነካቸው ወልከፍከፍ ማለት ጀመሩ፡፡ ገና ሳይነኩ በጩኸታቸው ዓለምን አደነቆሩ፡፡ አንዲትም ዘለላ እውነት ስለ አጥማቂ ነን ባዮች የሚያውቁት ሳይኖር ሊከራከሩላቸው ፈቀዱ፡፡

ትኩረት ሊደረግ የሚገባውም ስለ አንድ ግለሰብ ጉዳይ ሳይኾን ተመሳሳዮች ብዙ አሉና ድርጊታቸው ከትምህርተ ቤተ ክርስቲያን አንጻር እንዴት ይታያል? የሚለው መኾን ይገባዋል፡፡ ስለዚህም ይህ የተጻፈው እገሌን ለማጥቃት ነው ከሚል ቁንጽል አስተሳሰብ ፈንጠር ብለን ከቃለ እግዚአብሔር ለመማር ራሳችንን እናቀርብ ዘንድ በትህትና እጠይቃለሁ፡፡ በእገሌ በኩል ተአምራት ተደርጎልናል ብላችሁ የምታስቡ ሰዎችም ብትኾኑ ሰከን ባለ ስሜት ውስጥ ገብታችሁ ከቃለ እግዚአብሔር እንድትማሩ እግዚአብሐየር ይርዳችሁ፡፡

ተአምር አድራጊነት የእግዚአብሔር ሰው የመኾን ማስረጃ ነውን?

ገቢረ ተአምራትን መፈጸም ብቻውን የእግዚአብሔር ሰው ለመኾን ማረጋገጫ አይደለም፡፡ ለዚህም ማስረጃ ይኾን ዘንድ የሚከተሉትን የመጽሐፍ ቅዱስ ክፍሎች እንመልከት፡፡

፩. ሊቀ ነቢያት ሙሴን ለመገዳደር የሚከሩ የግብጽ ጠንቋዮች (መተተኞች)

ሊቀ ነቢያት ሙሴ የእግዚአብሔር መልእከተኛ መኾኑን ለፈርዖን ለማስረዳት በፊቱ በቆመ ጊዜ እርሱ የሚያደርገውን ገቢረ ተአምራት በማድረግ ለማናናቅ ጥረት ያደረጉ ግን ያልተሳካለቸው ሰዎች ነበሩ፡፡ ሊቀ ነቢያት ሙሴ በትረ አሮንን መሬት ላይ ቢጥላት እባብ ኾነች፡፡ ፈርዖን የጠራቸውም መተተኞች በትራቸውን ሲጥሉ እባቦች ኾኑ፡፡ ነገር ግን በትረ አሮንን የጠንቋዮችን እባቦች ሙሉ በሙሉ ጨረሰቻቸው፡፡ ዘጸ ፯፥፲-፲፪።

ደግሞም ሊቀ ነቢያት ሙሴ በግብጽ አገር ያለው ውኃ ሁሉ ደም እንዲኾን ሲያደርግ መተተኞችም እንዲሁ አደረጉ፡፡ እንዲሁም ወንዙም ጓጕንቸሮችን ያፈላል ብሎ ሲያዝዝ ነቢዩ እነርሱም ይኽንኑ አደረጉ፡፡ ዘጸ ፯፥፲፭-፰፥፯። ለአራተኛ ጊዜ ሊቀ ነቢያት ሙሴ የምድሩን ትቢያ በበትሩ ሲመታ አገር ምድሩ ቅማል በሚባል ተባይ ሲመታ የግብጽ ጠንቋዮች እንደቀድሞው ማድረግ ተሳናቸው፡፡ "ጠንቋዮችም በአስማታቸው ያወጡ ዘንድ እንዲሁ አደረጉ፥ ነገር ግን አልቻሉም" እንዲል፡፡ዘጸ ፰፥፲፰።

ይኸንን ያዩ የግብጽ ጠንቋዮች ራሳቸው ከአቅም በላይ እንደኾነ ተናገሩ፡፡ "ጠንቋዮችም ፈርዖንን፦ ይህስ የእግዚአብሔር ጣት ነው አሉት፤ የፈርዖን ልብ ግን ጸና፥ እግዚአብሔርም እንደ ተናገረ አልሰማቸውም።" ዘጸ ፰፥፲፱። ዛሬም ብዙ ሰዎች በእነ እገሌ "ገቢረ ተአምራት" ተለክፈው እነ እገሌ ራሰቻው ነገር ዓለሙን ትተው ሲኖሩ እያዩ ፈርዖን እምቢ እንዳለው እምቢ ብለው ይኖራሉ፡፡ መሸነፋቸውን በግልጥ እያዩ ካፈርሁ አይመልሰኝ ብለው ለያዥ ለገራዥ የሚያስቸግሩት ብዙ ናቸው፡፡ ይህ ግን ፈርዖናዊ ጠባይ ነው፡፡

ሊቀ ነቢያት ሙሴ ገቢረ ተአምራቱን ቀጥሎ ሻህኝ የሚባል ቁስል በሰው እና በእንስሳ ላይ እንዲኾን በእግዚአብሔር ታዘዘና አደረገ፡፡ እንዲህ ተብሎ እንደተጻፈ፡- "እግዚአብሔርም ሙሴንና አሮንን፦ እጃችሁን ሞልታችሁ ከምድጃ አመድ ውሰዱ፥ ሙሴም በፈርዖን ፊት ወደ ሰማይ ይበትነው። እርሱም በግብፅ አገር ሁሉ ትቢያ ይሆናል፥ በግብፅም አገር ሁሉ በሰውና በእንስሳ ላይ ሻህኝ የሚያመጣ ቍስል ይሆናል አላቸው። ከምድጃውም አመድ ወስደው በፈርዖን ፊት ቆሙ፤ ሙሴም ወደ ሰማይ በተነው፥ በሰውና በእንስሳም ላይ ሻህኝ የሚያወጣ ቍስል ሆነ። ጠንቋዮችም ቍስል ስለ ነበረባቸው በሙሴ ፊት መቆም አልቻሉም፤ ቍስል በጠንቋዮችና በግብፃያን ሁሉ ላይ ነበረና። እግዚአብሔርም የፈርዖንን ልብ አጸና፤ እግዚአብሔር ለሙሴ እንደተናገረው አልሰማቸውም።" ዘጸ ፱፥፰-፲፪።

አሁን ራሳቸውም ተዋረዱ፣ በቁስል ተመቱ፡፡ ራሳቸውን ማዳን የማይችሉ ግን ተአምራትን የሚያደርጉ አቅመ ቢስ መኾናቸውን ማየት ይቻላል፡፡ ጋኔናዊ ሥራቸው ውሎ አድሮ የሚመልስላቸው ብድራት ራስን መቅሰፍ ነው፡፡ የሰይጣን ውለታው ከዚህ በላይ ሊኾን አይችልምና አጋልጦ ሰጥቶ እርሱ ዘወር አለ፣ ብቻቸውን ቀሩ ራሳቸውም በቁስል መቅሰፍት ተበላሹ፡፡ ስለዚህ ዛሬም በመተት ወይም ከጋኔን በመዛመድ ተአምራት የሚያደርግ ስለተገኘ ብቻ የእግዚአብሔር ነው ከማለት ልንታቀብ ይገባናል፡፡

በሊቀ ነቢያት ፊት ለመቆም ያላፈረ ሰይጣን ዛሬ በእኛ ፊት በየጠበል ቦታው በቤተ እግዚአብሔር በማስመሰል ሂሳብ ለመቆም የሚገድደው ይመስላችኋልን? ሰይጣን እኮ እግዚአብሔር በሚመራው በቅዱሳን መላእክትም ጉባኤ ታድሞ ነበር፡፡ ኢዮ ፩፥፮። ልዩነቱ ቅዱሳን መላእክት ለይተው ስለሚያውቁት ስህተት አይፈጽሙም፡፡ እኛ ግን በማስመሰል ጥበቡ ለመደነቃቀፍ ቅርቦች ነንና "መንፈስን ሁሉ አትመኑ" ተባልን፡፡ ፩ኛ ዮሐ ፬፥፩።

ፈርዖንን ያሳሳቱ መተተኞች ዛሬም እኛን እንዳያሳስቱን መጠንቀቅ አለብን፡፡ ተአምራት አድርገውም ቢኾን እንኳ በማድረጋቸው ብቻ የቅድስና ቆብ ከመጫናችን በፊት ደግመን ደጋግመን እናስብ፡፡ የምንናገረው ስለአንድ ሰው አይደለም፡፡ በዚህ ተወስነን ዋናውን ጉዳይ ከማየት እንዳንታጎል መንፈሳችንን ወደቀናው በመምራት እናስተውል፡፡ ለሰዎች ሲባል መጽሐፍ ቅዱስ ሊቆነጻጸል አይችልምና፡፡